Wraz z rozwojem działalności materialnej człowieka wzrosła potrzeba zorganizowania otoczenia na jego własny użytek. Dotyczyło to sfery militarnej i produkowanej broni, aspektów rzemieślniczych, uprawy roli i hodowli a także zwykłej wygody płynącej z wykorzystywania mebli. Meble jakie znamy w dzisiejszej formie, również te wykorzystywane w pracy (jak meble biurowe) musiały przejść długą drogę przez historię.
Pierwsze, najbardziej prymitywne egzemplarze mebli datuje się na epokę kamienia 
gładzonego, kiedy to człowiek konsekwentnie zbliżał się do rewolucji neolitycznej. Meble cywilizacji egipskiej przetrwały do naszych czasów dzięki malowidłom ściennym oraz wyposażeniu grobowców monarchów. Wykonywano je przeważnie z drewna sykomory oraz cedru i pełniły rolę składanych siedzisk, tronów z odchylonymi podłokietnikami, łóż a także funkcjonalnych skrzyń.
W państwach Mezopotamii wykształciła się kultura wysokich reprezentacyjnych tronów ozdobionymi rogami symbolizującymi boskość, wspieranych na imitujących zwierzęce łapy nogach z podnóżkiem dla władcy.
Meble należące do świata starożytnych Greków i Rzymian znamy przede wszystkim z przedstawień ikonograficznych, tj. malarstwa wazowego oraz ściennego. Na ich podstawie możemy określić funkcję tych mebli jakie spełniały w ówczesnych społeczeństwach, natomiast znaleziska archeologiczne dostarczają wiedzy o wykorzystanym materiale oraz technice wykonania. Pozwala to zaobserwować ciągłość ewolucji kultury pracy, jaką znamy w obecnej, stacjonarnej formie. O rzymskich meblach patrycjatu wiemy nieco więcej dzięki znaleziskom w Pompejach i Herkulanum. Dzięki nim możemy wyodrębnić łóżka specjalnie przeznaczone do odpoczynku oraz murowane łoża biesiadne ustawione wokół stołu na kształt podkowy, stoły na jednej lub dwóch nogach z prostokątnym blatem oraz małe stoliki wykonanych z brązu ze składanymi nóżkami, jak i siedziska o zróżnicowanym kształcie i funkcji.
Średniowiecze to rozkwit mebli drewnianych o jasno określonym kanonie i technice wykonania. Znamy przykłady składanych krzeseł i taboretów z lnianym siedziskiem, trójnogów, kwadratowych stołów i ław, dębowych łóżek i masywnych skrzyń z okuciami. Rzemieślnicy rzadko wykazywali się jednak inwencją w doborze opływowych kształtów, dlatego mamy tutaj do czynienia z formami geometrycznymi. Choć meble te były funkcjonalne to brakowało im jednak klasycznego artyzmu i wysublimowanej formy. Nie wolno jednak zapominać o popisowych formach świata arabskiego z bogatymi motywami zdobniczymi.
W nowożytności zapoczątkowano style związane konkretnie z miejscami ich występowania, pionierami, którzy dali nowy nurt w sztuce bądź z osobami monarchów, którzy te style najbardziej rozpropagowali. Styl francuski charakteryzują meble, które pojawiły się na dworach Ludwika XIII, Ludwika XIV, styl regencji – Filipa Orelańskiego, Ludwika XV, Ludwika XVI, a później także styl dyrektoriatu, styl empire czy meble Boulle’a. Każdy z powyższych miał pewne charakterystyczne dla siebie cechy, które później przekazywał dalej, jak choćby: naśladowanie form grecko-rzymskich, pokrywanie mebli płatkami złota czy też połączonymi elementami forniru, metalu, kości słoniowej, marmuru i szylkretu. W Anglii występował styl Tudorów, Stuartów, Happlewhite’a, Chippendale’a oraz wiktoriański. W Niemczech królowały style biedermeier oraz Thoneta. Nawet Polska wykształciła swoje unikatowe trendy, nazywane stylem gdańskim (wysokie obijane skórą krzesła i spiralne nogi stołów) oraz kolbuszowskim (wybitnie rodzimy charakter ornamentyki wstęgowo-cęgowej).
Dzisiejsze meble z całą pewnością korzystają ze starannie wypracowanych norm ustalonych w ciągu minionych wieków. Wraz z ewolucją formy, materiałów i technik wykonania rozwojowi również ulegał gust i zapotrzebowania użytkowników. Producenci mebli, podobnie jak architekci, tworzą wzory klasyczne, nawiązujące do stylów minionych epok, ale też meble bardzo nowoczesne, które poza funkcjonalnością, zachwycają współczesnego odbiorcę unikatowością modernistycznych form. Współcześnie meble biurowe mają zadanie podwójne. Z jednej strony istotna jest ich funkcjonalność i ergonomia, z drugiej wyjątkowa stylistyka. Meble biurowe wymagają dodatkowego zastrzyku inwencji, by mobilizowały pracowników do bardziej efektywnej pracy i w pozytywny sposób nastrajały partnerów biznesowych tworząc żyzny grunt dla osiągnięcia sukcesu.
